من ، رئیس پزشک بیمارستان دانشگاه نامیک کمال ، دانشیار. دکتر. نژات آلتین تاش هستم. من متخصص بیماری های قفسه سینه و بیماری های خواب هستم. چرا دکتر شدم؟ امروز می خواهم این را با شما در میان بگذارم. البته که من هم وقتی در سن شما بودم بیشتر هوس پوشیدن روپوش سفید را داشتم. من با تمام قوتم تحصیل کردم و به دانشکده پزشکی آمدم تا این روپوش سفید را بپوشم. دانشکده پزشکی به یک آموزش 6 ساله طولانی نیاز دارد. من همچنین یک دانشکده پزشکی را به زبان انگلیسی هم خوانده‌ام ، بنابراین با احتساب دوره آمادگی 7 سال در دانشکده پزشکی تحصیل کردم. وقتی ما برای اولین بار وارد دانشکده پزشکی شدیم ، فکر می کردیم استاد هستیم ، اما وقتی در حال تمام کردن آن بودیم، کار سختی داشتیم و گفتیم که امیدواریم بتوانیم به عنوان پزشک کار را تمام کنیم. البته که کار سختی داشتیم. این یک دانشکده سخت است. تمام شدنش سخت است ، خواندنش سخت است ؛ کتاب های آنها دشوار است ، اما من می خواهم این مشاله را درمیان بگذارم: یک بیمار در طول دستیاری من می میرد. آنها می گویند بیمار مرده است ، بیمار را رها کنیم. من آمدم و بیمار را دیدم. گفتم ، این بیمار یک بیمار جوان است ، من می خواهم این بیمار را کمی بیشتر احیای حیات کنم ، می خواهم تلاش کنم. ما برای بیمارتلاش کردیم ، سرانجام بیمار زنده شد و برخاست روز بعد ، او به غذاخوری رفته و در آنجا مشغول نوشیدن چای و قهوه بوده. او حتی در مورد من چیزی نمی دانست. او حتی از احیائی که برایش انجام داده بودم اطلاعی نداشت اما وقتی آن بیمار را دیدم نسبت به خودم احساس غرور کردم. گفتم خوشحالم که این حرفه را انتخاب کردم ، خوشحالم که افتخار پوشیدن روپوش سفید را داشته‌ام. در این قرن ، شما می دانید که پول و مادیات فراتر از همه چیز است ، اما انساننه به هنگام خرج یا خرید ، بلکه به هنگام اهدا کردن خوشحال است. هرچه بیشتر اهدا کنیم، شادتر خواهیم بود. وقتی به جهان نگاه می کنیم ، دیگرجهان یک جهان مکانیکی و رباتیک است. مردم ناراحت هستند؛ در داخل مراکز خرید افراد ناراحت می‌بینیم. چرا؟ زیرا همیشه بر روی گرفتن تمرکز می‌کنند. اما پزشکی چیست؟ پزشکی متمرکز بر دادن و اهدا کردن است. شما به مردم چیزی از خودتان می دهید ، از روح خود می‌بخشید، انرژی مثبت خود را می دهید ، انسانیت خود را می دهید. بنابراین در مقابل این پاسخی برای شما نخواهد بود. آنچه اتفاق می افتد چیزیست که به همانشکل بر بشریت شما می افزاید. روح شما تغذیه می شود. بنابراین چیزی از شما نمی گیرد. فقط بر شما چیزهایی به ارمغان می آورد هر حرفه‌ای که انتخاب کنید ، باید بخواهید از نظر معنوی راضی باشید. وقتی دانشکده پزشکی را انتخاب می کنید ، به محض پایان کار می توانید صاحب یک شغل شوید. در حال حاضر مشکلی از نظر انتصاب شغل وجود ندارد. چرا باید بیمارستان دانشگاه نامیک کمال را انتخاب کنیم؟ در درجه اول به دلیل موقعیتش. اینجا تکیرداغ است. براساس تحقیقات انجام شده ، تکیرداغ چهارمین شهر قابل زندگی در ترکیه است. این شهر بسیار نزدیک و دور ازاستانبول است که شهر بسیار بزرگیست. هم دور و هم نزدیک است. اولا آنها نمی توانند بیایند ، اما وقتی شما می خواهید بلند شوید و بروید ، می‌توانید 1 ساعته به آنجا بروید. دوم اینکه شهر کنار دریا است و مردمش زیبا و شایسته‌اند و افراد به همدیگر فوق‌العاده احترام می‌گذارند و بسیار صلح جوهستند، به ویژه مردم تراکیا. اینجا پر از افراد مهاجر هست که انسان‌های بسیار صلح‌جویی هستند. بنابراین ، این مکان برای زندگی بسیار مناسب است. وقتی به بیمارستانمان نگاه می کنم ، می‌توانم ادعا می کنم که این بهترین بیمارستان دانشگاه دولتی ترکیه است. زیرا این بیمارستان به جدیدترین و زیباترین تجهیزات مجهز است. با پزشکی مدرن ، تجهیزات شروع به تغییر کردند و نیاز به تجهیزات جدید هم به وجود آمد. وقتی به تجهیزات موجود در بیمارستان خود نگاه می کنیم، می‌بینیم که عملیاتی که در بسیاری از بیمارستان ها قابل انجام نیستند ، می توانند در بیمارستان ما انجام شوند. شما می توانید جدیدترین دستگاه های فناوری را در اینجا پیدا کنید. من خودم متخصص بیماری‌های قفسه سینه هستم. ما در بیماری مزمن انسدادی ریه درمان دریچه انجام می دهیم. ما ازنادر مراکزی هستیم که این درمان دریچه را در ترکیه انجام می دهد. دانشجویان ما این فرصت را خواهند داشت که وقتی به اینجا می آیند اینها را یاد بگیرند. مهمترین ویژگی دانشگاه ما خصوصاً بیمارستان ما این است که اساتید ما شخصاً به دانشجویان رسیدگی می‌کنند. در بیمارستان ، آنها کنار دانشجویان هستند. به عبارت دیگر ، در محیطی نیست که مانند جاهای دیگر، دانشجو تنها باشد . او شخصاً در کنار معلم در آموزش می ماند. بنابراین ، وقتی شخصاً از استاد آموزش می بینید و فکر می کنید این آموزش بر اساس رابطه استادی و شاگردی است ، آموزش خوبی خواهید داشت. به همین دلیل این را به دوستان جوانمان توصیه می کنم: قطعاً دانشکده پزشکی را انتخاب کنید ، پشیمان نخواهید شد. اگر دوبارهبه دنیا بیایم، قطعاً پزشک می شوم و دوباره آن روپوش سفید را می پوشم. و به خاطر پوشیدن روپوش سفید افتخار هم می کنم. اگر آنها به عنوان بیمارستان، بیمارستان ما و دانشگاه ما را انتخاب کنند، هرگز پشیمان نخواهند شد. آنها دانشگاهی خواهند داشت که در آن بسیار خوشحال خواهند شد. بهترين ها را برايتان آرزومندم.